อุ้มรักมาเคียงใจ
“ฉันว่าเราคุยเรื่องนี้ตอนนี้เลยก็ดีเหมือนกัน”
“ได้สิ ผมยินดีฟังคุณเสมอนั่นแหละ”
“คือเรื่องยายหนู...แกไม่ใช่ลูกของคุณหรอกนะคะ คุณไม่ต้องไปเสียเวลาตรวจหรอก เพราะถ้ายายหนูเป็นลูกคุณจริงๆ ฉันคงไปเรียกร้องทุกอย่างแล้ว” พูดไปแล้วก็เบือนหน้าหนี อดที่จะเจ็บแปลบในใจไม่ได้ที่ต้องโกหกเขาออกไปแบบนั้น
แต่ท่าทางเคร่งเครียดนั้นก็อยู่ในสายตาของอิศราทั้งหมด และเขาคิดว่าตัวเองนั้นรู้ดีถึงสาเหตุที่เธอจำใจต้องโกหกเขา ทั้งที่ตัวเธอเองก็มีความรู้สึกดีกับเขามากมายแท้ๆ ทำไมกันนะ...ทำไมเธอถึงได้ยอมที่จะละทิ้งหัวใจตัวเองไปแบบนี้ เขามันไม่มีค่าเพียงพอสำหรับหัวใจของเธอหรือยังไงกัน?
ดวงตาคมจ้องมองใบหน้านวลตรงหน้าตาไม่กะพริบ สายตานั้นบ่งบอกถึงความรู้สึกในใจออกมาจนหมดสิ้น ความรู้สึกโหยหาที่เขามีต่อเธอ ความรู้สึกที่มันไม่เคยเกิดขึ้นกับใครสักคนบนโลกใบนี้ แต่มันเกิดขึ้นกับเธอ กับคนที่เป็นเมียแค่คืนเดียว กับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของลูกที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้
“คุณรู้มั้ยว่ากว่าผมจะหาคุณกับลูกเจอ ผมต้องอดทนมากแค่ไหน”
“ฉัน...”
“มันไม่ง่ายเลยนะ ไม่ง่ายเลยที่ผมจะทำเป็นไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเรื่องนั้น ทั้งๆที่คืนนั้นความเมาของคุณมันทำให้คุณพูดบางอย่างออกมาจนหัวใจผมเต้นแรงไปหมด คุณรู้ตัวบ้างมั้ยว่าคืนนั้นคุณพร่ำบอกรักผมเป็นสิบๆหนน่ะน้ำ”
“ไม่จริง!”
“จริงสิ! ไม่อย่างนั้นผมจะรู้ได้ยังไงว่าคุณแอบชอบผมตั้งแต่แรกเห็นน่ะ”
