ดวงใจนรกานต์

ซาบซ่าน

‘หากหัวใจปราศจากความแค้น คงไร้แล้วซึ่งลมหายใจ’


สำหรับหล่อน เขาคือชายชุดดำ บอดี้การ์ดหน้านิ่งของพ่อ

เคร่งขรึม เก๊กหล่อ หมางเมินใส่ราวหล่อนไม่สำคัญ

ก็แน่ล่ะ เพราะพี่สาวเขากำลังจะมาเป็นเมียใหม่ของพ่อ แต่มีเหรอที่หล่อนจะยอม

นารีมีรูปเป็นทรัพย์ฉันใด หล่อนก็พร้อมจะลงทุนเพื่อสิ่งที่ได้มา

ภายใต้แว่นดำนั้น หล่อนต้องรู้ให้ได้ว่า ‘หัวใจ’ หรือเปล่าที่ซุกซ่อนอยู่


แต่สำหรับเขา... หล่อนคือ เหยื่อ! ที่ความแค้นจะได้เอาคืน



+++++



“ฉันหิวแล้ว ไปกินข้าวกัน”

“ผมว่าคุณควรจะกลับ จะค่ำแล้ว”

“ค่ำแล้วไง นายต้องขออนุญาตผู้ปกครองหากกลับบ้านดึกเหรอ เอ... นี่เพิ่งหกโมง ฉันรับรองว่านายกลับไม่เกินสองทุ่มแน่”

“คุณรู้ว่าผมหมายความว่าอะไร”

“ใครจะไปตรัสรู้ความคิดใครได้ ฉันอยากทำอะไร ฉันก็จะทำ อยากกินอะไร ฉันก็จะกิน ตอนฉันอยู่เมืองนอกฉันก็ทำอะไรด้วยตัวเองแบบเนี้ยแหละ ไม่เห็นจะลำบากเดือดร้อนใครเลย และตอนนี้ฉันก็หิว” เนตรชนกยักไหล่หันหลังทำท่าจะเดินไป แต่เสียงของเขาก็ทำให้หล่อนต้องหยุด

“ที่นี่เมืองไทย แล้วคุณก็รู้ว่าท่านห่วงคุณมาก แต่คุณยังทำตัวชิวๆ เดินเล่นกลางห้าง ซื้อเสื้อผ้าข้าวของมากมาย ไม่รู้ว่าตัวเองตกอยู่ในอันตราย หรืออยากเป็นเป้านิ่งแค่ความสะใจกันแน่”

“นายมีหน้าที่คุ้มกันฉัน ก็คุ้มไปสิ แต่อย่ามาห้ามให้ฉันทำโน่นทำนี่ เพราะที่นายตามติดฉันเหมือนปลิงแบบเนี้ย ฉันก็ไม่คิดจะห้ามนาย ดังนั้นฉันอยากทำอะไรฉันก็จะทำ เข้าใจ!”

“ผมไม่เข้าใจหรอกครับ ผมก็มีหน้าที่อย่างที่คุณบอกนั่นแหละ และถ้าไม่ใช่เพราะท่านสั่งก็อย่าหวังว่าผมจะมาคุ้มกันคุณเลย”

“เรียกได้ว่าคุ้มกันฉันในฐานะว่าที่ลูกเลี้ยงของพี่สาวนาย หรือคุ้มกันฉันในฐานะน้องเมียพ่อฉันดีล่ะ อุ๊ย! ลืมไป ความหมายเดียวกัน ไม่น่าพูดเยอะ หิว”

นิรยะชะงักไปกับสิ่งที่เนตรชนกพูด เพราะนั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการแน่ โดยเฉพาะการเป็นน้องเมียของนารถ เขาไม่ปรารถนาให้เรื่องนั้นเกิดขึ้นเลย แต่เพราะอรนุชต้องการ เขาเองก็ขัดไม่ได้