ร่มใจรัก ณ ไร่ชา

ร่มใจรัก ณ ไร่ชา


"แล้วคุณล่ะ... บอกผมได้ไหมว่าคิดกับผมแบบไหน" มองหญิงสาวด้วยสายตาแน่วแน่

รสจนามองชายหนุ่มอย่างใช้ความคิดอย่างหนัก การพูดครั้งนี้อาจเปลี่ยนชีวิตหล่อนในทิศทางไหนก็สุดจะคาดเดาได้ ถ้าชายตรงหน้าจริงใจกับหล่อนจริงๆเรื่องก็ไม่มีอะไรมาก แต่ถ้าเป็นเรื่องล้อเล่น มันก็เป็นการล้อเล่นที่เกินจะให้อภัยอีกเช่นกัน

"ฉัน..." สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะปล่อยออกมาอย่างตัดสินใจ "วินาทีแรกที่เห็นคุณฉันคิดว่าหลงรูปคุณไปแล้ว แต่อย่างที่รู้ปากคุณทำลายสิ่งนั้นไปหมด ต่อมาก็ไม่ชอบหน้าคุณที่พยายามมายุ่งกับเพื่อนฉัน ไอ้ที่ไม่ชอบใจสุดๆก็อาชีพคุณ"

ชลเขตขมวดคิ้วหน้ายุ่งทันที อาชีพเขาดันเป็นอุปสรรคซะงั้น!...

รสจนาส่งยิ้มน้อยๆเอ่ย "มันเป็นอาชีพของชายในฝันของฉัน คุณมีสิ่งที่ฉันชอบทั้งหมดอยู่ในตัวคุณ แต่กับคุณเองฉันกลับไม่ชอบมากที่สุด"

"อ้าว"

"ฉันไม่ชอบนิสัยเจ้าชู้ไม่เลือกหน้า ที่คุณพยายามทำให้เห็นทุกครั้งที่พบหน้า แอบเกลียดคุณที่ทำให้ใจฉันไม่มั่นคงเหมือนเดิม เกลียดคุณที่ทำให้ฉันมองหาตลอด เกลียดคุณที่ทำให้ฉันรู้สึกแย่ๆกับผู้หญิงทุกคนที่คุณพูดดีด้วย เกลียดคุณที่ทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงตัวเองที่คุณรังเกียจ" น้ำใสๆคลอเบ้าตาเมื่อเอ่ยมาถึงตรงนี้ "เกลียดคุณที่คอยว่าฉันเสียๆหายๆ ฉันเป็นผู้หญิงนะ...การที่มีผู้ชายมาด่าว่าปาวๆมันทำลายความรู้สึกมากแค่ไหน คุณไม่รู้หรอก"

"ผมขอโทษ" ชายหนุ่มรีบเช็ดน้ำตาให้คนตรงหน้าอย่างแผ่วเบา เสียงสะอื้นเบาๆ ทำเอาหัวใจแกร่งแกว่งอย่างรุนแรง ใจหายอย่างรู้สึกผิด โอบร่างบางที่คลุมไปด้วยผ้านวมเข้ามาในอ้อมแขนอย่างปลอบโยน

รสจนาไร้แรงขัดขืน ปล่อยตัวตามแรงดึง ปล่อยใจไปกับอารมณ์ที่กำลังล้นเอ่อ "สุดท้ายฉันก็เกลียดตัวเองที่เอาแต่คิดถึงคุณ เกลียดที่คอยสรรหาคำพูดไม่ดีมาพูดคุยกับคุณ แม้มันเป็นวิธีที่เรามักจะใช้คุยกันก็ตามที เกลียดตัวเองที่คอยแต่จะห่วงคุณแทนที่จะหลับให้สบาย เกลียดตัวเองที่นอนใจเต้นแรงและหลับไปอย่างมีความสุขในคืนนั้น เกลียดตัวเองทุกครั้งที่จ้อง'เจ้าความรัก'หน้า คุณก็ปรากฏ และตอนนี้ฉันก็เกลียดตัวเองมากๆที่คิดว่าตัวเองหลงรักคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่ พบ แต่กลับทำตัวงี่เง่าให้คุณเกลียดมาตลอด..." เสียงพูดจบไปแล้ว หลงเหลือแค่แรงสะอื้นเบาๆ กับคราบน้ำตาที่ตอนนี้ทะลุเสื้อเข้าถึงเนื้อแท้ของชายหนุ่ม

"ชู่...นิ่งซะ"

+++++++++++++

มันคู่รองนี่!!! พ่อเลี้ยงอยู่หน่ายยยยย