ดั่งเชื้อไฟในเพลิงพิศวาส

Attribute:

นักเขียน : ณัชชาพัชร์ / สำนักพิมพ์ : ช่อพิกุล

ราคา

Share

ดั่งเชื้อไฟในเพลิงพิศวาส

 

ไอรอน คิดว่าดอกไม้ริมทางอย่าง อัญชัน ก็คงต้องการรวยทางรัดด้วยการยัดเยียดตัวเองให้กับผู้ชายรวยๆ อย่างเขาเพื่อแลกกับเงินทองและความสะดวกสบาย ‘หล่อนมาได้จังหวะพอดีเลย!’ ทว่าชายหนุ่มกลับคิดไม่ถึงว่าอัญชันจะกลายมาเป็นเชื้อไฟชั้นดีที่ทำให้เพลิงปรารถนาในกายของเขาลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง และร้อนแรงยิ่งกว่าเดิมหลายเท่านัก 
 
“ว้าย!” 
 
ร่างแกร่งกำยำเปลือยเปล่าทั้งร่างที่มีน้ำใสๆ เกาะพราวเต็มตัวตรงหน้า มันช่างเซ็กซีสวยงามบาดอารมณ์สาวมากเหลือเกิน แต่สำนึกที่รู้ว่าร่างแกร่งกำยำที่กอดประคองเธออยู่นี้ไม่ได้สวมใส่อะไรแม้แต่ชิ้นเดียว ก็ทำให้สาวน้อยด้อยประสบการณ์รักแทบลมจับ 
 
ไอรอนก็ตกใจแทบช็อกเหมือนกันที่ได้ยินอัญชันร้องเสียงหลงอยู่ใกล้ๆ ดีที่เขาไวมากพอที่จะกระโจนออกมานอกอ่างแล้วรับร่างนุ่มของเธอเอาไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นแม่สาวน้อยจอมซุ่มซ่ามนี่ได้หัวร้างข้างแตกแน่ๆ 
 
“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม” 
 
“มะ...ไม่เป็นอะไรค่ะ” ร่างเล็กเริ่มขยับตัวแต่เหมือนจะไร้เรี่ยวแรง ลมหายใจขาดห้วง รีบตอบออกไปทั้งที่ใจยังเต้นระทึกไม่หาย ร่างกายเปลือยเปล่าสุดเพอร์เฟกแนบชิดขนาดนี้ ถ้าไม่รู้สึกรู้สาอะไรก็ไม่ปกติแล้ว สาวน้อยตัวแข็งทื่ออยู่ในอ้อมกอดแข็งแรงอยู่นาน เมื่อสบตาเข้ากับดวงตาสีบรั่นดีคมกล้าเป็นประกายระยับ ก่อนจะกวาดมองเครื่องหน้าคมคร้ามที่อยู่ใกล้แค่แมลงวันหนึ่งตัวบินผ่าน ด้วยใบหน้าที่แดงซ่านไปจนถึงใบหูโดยไม่รู้ตัว กว่าจะได้สติร่างสูงก็กอดประคองร่างนุ่มลุกขึ้นยืนเรียบร้อยแล้ว 
 
“ขอบคุณ...มาก...นะคะ” หญิงสาวเอ่ยตะกุกตะกัก เขินจนแก้มนวลสองข้างร้อนจัดราวกับถูกไฟลวก พยายามไม่มองต่ำเลยแผงอกแกร่งลงไป ไม่อย่างนั้นเธอต้องลมจับหรือไม่ก็หัวใจวายตายแน่ๆ 
 
“เปลี่ยนคำขอบคุณ เป็นอย่างอื่นได้ไหม” แก้มนวลสองข้างที่แดงจัดราวกับมะเขือเทศสุกเพราะความขวยเขินและประหม่ารุนแรงของเจ้าตัว ทำให้ไอรอนนึกอย่างแกล้งลูกเจี๊ยบของเขาขึ้นมาอีกครั้ง ดวงตาคมกริบดุจตาของพญาเหยี่ยวจึงจ้องลึกลงมาไม่กะพริบ มันตรึงทุกความรู้สึกของหญิงสาวราวกับถูกสะกดจิตให้เธอเป็นใบ้ไปชั่วขณะ 
 
‘จะเปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอะไรหรือ’ 
 
ทำไมวินาทีนี้สมองถึงคิดอะไรไม่ออก ดวงตาสีน้ำตาลเข้มไหวระริกไปมา มองริมฝีปากบางเฉียบสวยเกินชายที่เคลื่อนเข้ามาใกล้ด้วยจังหวะหัวใจที่เต้นระรัว แรงขึ้น แรงขึ้น จนแทบลืมหายใจ 
 
“ยะ...” 
 
ร่างนุ่มถูกวางลงบนที่นอนหนานุ่มอย่างเบามือ ก่อนที่ร่างหนาจะตามขึ้นมาคร่อมทับกักขังคนตัวเล็กเอาไว้ด้วยลำตัวที่เต็มไปด้วยเสน่หาของเขา ร่างกายใหญ่โตเหนือร่างช่างอบอุ่นนัก เธอปรารถนาที่จะถูกกักขังไว้ในอ้อมกอดนี้ตลอดกาลหากเป็นไปได้ อยากให้เขามีเธอแค่เพียงคนเดียว อยากให้ดวงตาทั้งสองข้างของเขามีไว้เพื่อมองเธอคนเดียว เธอควรจะทำอย่างไรดี ต้องทำดีมากแค่ไหนถึงจะได้หัวใจของผู้ชายคนนี้มาครอบครองตลอดไป 

 

 

This website uses cookies for best user experience, to find out more you can go to our Privacy Policy  and  Cookies Policy