เมื่อความรักพัดผ่าน

เมื่อความรักพัดผ่าน

นิยายเรื่องนี้ จบแฮ๊ปปี้ค่ะ

 

อคิน + อารัณ

ความรักที่เธอมีให้กับเขาเก็บซ่อนอยู่ในใจมาแสนนาน เมื่อได้รับข้อเสนอให้เป็นเมียของอคิน อารัณไม่มีวันปฏิเสธ

อคิน ชายผู้มีเรื่องลับที่ไม่กล้าเปิดเผย มันสายไป อารัณรู้ความลับของเขา เมื่อได้อยู่บนเตียงกับอคินเสียแล้ว เธอยินดีรับโชคหนักหน่วงบนเตียงที่ร้อนดังไฟ

เอาเถอะเมื่อโชคชะตาพัดพาความรักมาให้ อารัณเธอไม่ปฏิเสธ แล้วอคินล่ะ เขายอมรับในตัวเธอหรือเปล่า เมื่อความรักพัดผ่านมาหาเขา คนที่ไม่คิดจะสร้างครอบครัวจะเปลี่ยนใจไหม

 

 

อาคิรา + อาทิตยา

ส่วนอีกคู่ ที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตั้งแต่เด็ก ๆ ทำตัวเหมือนเส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบกันได้

อาคิราผู้รู้หัวใจตัวเองดีว่า เขารักอาทิตยามากแค่ไหน ขอเพียงได้ครอบครองทั้งตัวและหัวใจของเธอ จอมแผนการอย่างเขาต้องหาวิธีทำให้อาทิตยายอมรับตัวเขาให้ได้ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล ขุดเอาเล่ห์เพทุบายทุกอย่างออกมาใช้เพื่อให้ตัวเองสมหวัง สุดท้ายใครจะแพ้ใจตัวเองกันนะ

 

****

สปอยเบา ๆ

 

“ทำใจให้สบายนะ และตั้งใจทำงานล่ะ”

คุณกรองจิตยิ้มอย่างสมหวัง ก่อนที่นางจะเดินออกจากห้องไปพร้อมกับปิดไฟในห้องให้ด้วย

อารัณนอนลืมตามองเพดาน มีเพียงแสงไฟลอดส่งเข้ามาผ่านผ้าม่านเนื้อบางทางหน้าต่างและประตูที่ระเบียงเท่านั้น

หญิงสาวหายใจไม่ทั่วท้อง นอนใจสั่น แทบไม่อยากจะเชื่อว่า คืนนี้คนที่นอนข้างกายเธอจะเป็นคุณอคิน ผู้ชายในฝัน ที่เธอเฝ้ามองมาตั้งแต่เด็ก มันเกินเอื้อม ความใจดีของเค้าที่มีต่อเธอ ทำให้เด็กหญิงอารัณมองเขาด้วยหัวใจที่หวั่นไหว และเด็กสาวก็บอกกับตัวเองว่า เธอหลงรักผู้ชายคนนี้ อคินคือผู้ชายที่เธอเฝ้าปรารถนามาโดยตลอด และเธอไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะมีโอกาสได้มานอนร่วมเตียงเดียวกับเขา

อารัณยกมือขึ้นมากุมประสานอยู่ที่หัวใจ ใจเต้นตุ่ม ๆ ต่อม ๆ คาดเดาไม่ได้ว่า อคินจะตื่นขึ้นมาตอนไหน และทำอะไรกับเธอ

 

++++++

“ปล่อยนะ นายมีอะไรกับฉันอีก”

“จูบลาก่อนสิ กู๊ดไนท์”

“นายมันบ้า อุบ...” เขาดึงร่างของเธอเข้ามาหา กอดรัดร่างของอาทิตยาเอาไว้แน่น

อาคิราจู่โจมเธอแบบออกนอกหน้า ประกาศชัดแล้วว่าเขาคิดกับเธออย่างไร และอยากได้อะไรจากตัวของเธอ

“...” หัวสมองของเธอวิ้ง ๆ คล้ายคนจะเป็นลม พอเขาปล่อยร่างของเธอ อาทิตยาก็เซ แผ่นหลังของเธอปะทะไปกับฝาผนัง

“หวานไหม”

เพียะ... เธอตบหน้าเขา อาคิราเพิ่งได้เห็นน้ำตาของเธอเป็นครั้งแรก

“นายมันไม่ได้บ้าอย่างเดียว นายยังน่ารังเกียจ ฉันเกลียดนาย รู้เอาไว้เสียด้วย” น้ำตาของอาทิตยาร่วงเผาะ เธอยกมือขึ้นมาปาดเช็ดแรง ๆ แล้ววิ่งออกไปจากตรงนั้น อาคิราถึงกับหน้าเหวอ มองตามอาทิตยาด้วยความเป็นห่วง