นักเขียน : ไหมขวัญ / สำนักพิมพ์ : ไหมขวัญ
ราคา
Share
# ปรารถนาราคะ #
“ไปเสม็ด” เกวิลนทวนคำเสียงตื่นแล้วรีบถามต่อ
“ไปกลับหรือค้างคืน”
“ค้างคืน” ชมพูนุชตอบอย่างไม่คิดจะปิดบัง นั่นทำให้เกวลินตาโต เดินเข้าไปจับต้นแขนของชมพูนุชเพื่อให้อีกฝ่ายมองหน้าของเธอ
“นี่อย่าบอกนะว่าเธอกับแทน...”
“แล้วถ้าใช้เธอจะทำไม” ชมพูนุชถามกลับด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ แต่คนฟังกลับนิ่งไม่ได้
“เธอก็รู้ว่าแทนคือผู้ชายที่ฉันรัก แล้วเธอจะยัง...” พูดยังไม่ทันจบชมพูนุชก็พูดแทรกขึ้นทันควัน
“ยังกล้าพูดเหรอว่าแทนคือผู้ชายที่เธอรัก ทั้งๆ ที่เพิ่งกลับมาจากหาผู้ชายอีกคน และอีกอย่างเธอเป็นคนพูดเองไม่ใช่เหรอว่าถ้าสงสารเขาก็เอาไว้เอง ตอนนี้ฉันเอาเขาไว้แล้วเธอจะมาทวงคืนอีกทำไม”
# ฝากรักไว้ในชั่วข้ามคืน #
“ผมคิดถึงคุณนะ” วาโยกระซิบพร้อมยกมือขึ้นปัดผมที่ตกลงมาปกหน้าของหญิงสาวขึ้นไปทัดที่ใบหู
“เพราะอะไรนะทำไมผมลืมคุณไม่ได้” แล้วเลือนมือนั้นมาประคองใบหน้านวลที่แดงระเรื่อชวนมอง
“เพราะฉันเป็นคนชวนคุณก่อนมั้งคะ” ชญานินบอกเหตุผลที่พอจะคิดได้เสียงแผ่วพลางหลุบตาต่ำ รู้สึกตัวร้อนผ่าวตั้งแต่หัวจรดเท้า ใจเต้นระรัวแทบจะหลุดออกมานอกอก รุนแรงยิ่งกว่าเจอเขาในลิฟท์เสียอีก
“ผู้หญิงหลายคนก็เคยชวน แต่ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้” วาโยสารภาพ
“พูดแบบนี้กับผู้หญิงที่เคยชวนคุณทุกคนหรือเปล่าคะ” ชญานินย้อนถามเสียงสั่น เมื่อมือของเขาเริ่มอยู่ไม่สุข
“ผมอยากให้คุณเชื่อ”
“เป็นคำสั่งของเจ้านายหรือเปล่าคะ” ไม่รู้เพราะอะไรทำให้เธอถามคำถามเหมือนปูทางให้เขา
“ถ้ามันจะทำให้คุณยอมเป็นของผม ก็ขอใช้สิทธิ์นั้นได้ไหมล่ะครับ” เหมือนขออนุญาต แต่วาโยไม่คิดจะรอ พูดจบเขาก็ก้มลงไปจุมพิตริมฝีปากอิ่มตรงหน้า บดจูบเบาๆ ละเลียดลิ้มรสความละมุน เมื่ออีกฝ่ายมีปฏิกิริยาตอบรับ ชายหนุ่มจึงเพิ่มความเร่าร้อนดูดดื่มขึ้นเรื่อยๆ
# ขอบคุณที่ทิ้งกัน #
เธอโดนแฟนของเขาแย่งคนรัก ทั้งคู่จึงหันมาคบ (กิน) กันเอง ถึงได้รู้ว่าเข้ากันได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ และเมื่อแฟนเก่าของชายหนุ่มอยากจะมาเอาคืน ก็ฝันไปเถอะ....
“เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย แล้วนี่คุณมาทำอะไรที่นี่ ลุกเร็ว” ชายหนุ่มที่ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบเอวเอาไว้เดินเข้าไปพยุงร่างบางที่นอนอยู่บนพื้นห้อง
“ไม่อ้าว...เย็นๆ ๆ ฉันชอบ จะนอนตรงนี้”
“ไม่ได้ เดี๋ยวผมพาคุณกลับห้อง” ชายหนุ่มบอกแล้วลุกขึ้นจะผละออกไปใส่เสื้อผ้า แต่ในขณะนั้นเอง คนที่นอนอยู่บนพื้นก็ยื่นมือมาคว้าแล้วดึงชายผ้าเช็ดตัว เป็นผลให้มันหลุดติดมือของเธอไปอย่างไม่ตั้งใจ
“เฮ้ย! ” ทีปต์พยายามตะครุบแต่ไม่ทันเสียแล้ว เขารีบนั่งลงตามสัญชาตญาณ “ขอผ้าเช็ดตัวคืนด้วยครับ” ชยานีมองหน้าคนขอแล้วยิ้มตาปรือ นอกจากไม่คืนแล้วเธอยังคลานเข้าไปผลักร่างสูงที่นั่งคุกเข่าอยู่ให้นั่งลงกับพื้น
“คุณอายเหรอ” เธอถามพลางใช้มือลูบไล้แผงอกเปลือยเปล่า
“พะ...พอเถอะคุณเมามากเกินไปแล้ว” ทีปย์ห้ามหญิงสาวเสียงสั่นพร้อมกับตะครุบมือของเธอเอาไว้ไม่ให้ซุกซนมากไปกว่านี้
“อยากให้พอจริงเหรอคะ ดูสิตรงนี้คุณมันสู้แล้วนะ” ชยานีที่ไม่มีสติสัมปชัญญะถามเสียงกลั้วหัวเราะเมื่อบางอย่างกลางลำตัวของเขามันกำลังชี้หน้าเธออยู่ “ก็คุณเล่นลูบซะขนาดนี้” ทีปย์รีบเอามือบังอย่างเขินๆ นอกจากแฟนแล้วเขาก็ยังไม่เคยแก้ผ้าต่อหน้าผู้หญิงอื่นเลย
“ไหนๆ ตอนนี้พวกเราก็โสด เรามาเล่นอะไรๆ สนุกๆ กันไหม” ชยานีชักชวนพลางทำสีหน้ายั่วยวนอีกฝ่ายสุดฤทธิ์
“อย่าเลย” หากแต่ชายหนุ่มกลับปฏิเสธด้วยน้ำเสียงที่ไม่ได้หนักแน่นเลยสักนิด “ทำไมคะ พวกเขาทำได้ ทำไมพวกเราจะทำไม่ได้” ว่าแล้วชยานีก็ก้มลงใช้ปากครอบครองความแข็งแกร่งของทีปต์ที่เตรียมพร้อมใช้งานอย่างไม่ลังเล เหมือนกับบังคับทางอ้อม คือทนได้ก็ทนไป
