ศึกครั้งนี้ยาวนานถึงสี่ปีทำให้ความเป็นอยู่ของชาวบ้านลำบากมาก
และเมื่อแม่ทัพหยางเฟยหลิงสามารถปราบแคว้นเป่ยเหลียง
สร้างความสงบสุขให้แผ่นดินแคว้นเฉิงฮั่น
ทุกคนย่อมดีใจที่สงครามสงบลงเสียที
แม่ทัพหยางเฟยหลิงเป็นบุรุษร่างสูงใหญ่
ใบหน้าคมเข้มแววตาดุดัน
แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นที่รักใคร่เทดทูนของชาวเมือง
ด้วยได้ยินวีรกรรมที่เขาสร้างไว้มากมายล้วนเสียสละความสุขเพื่อชาติบ้านเมือง
ปีนี้เขาอายุยี่สิบเจ็ดแล้วแต่ยังไม่แต่งงาน
ทุกคนล้วนคิดว่าเขาเคร่งครัดในวินัยทหาร
แต่ไม่มีใครรู้ว่าลึกๆ แล้วเขาต้องการเพียงสตรีนางเดียวที่ทำให้หยางไห่เทาน้องชายของเขาต้องเกือบตายมาแล้ว
สตรีผู้นั้นคือคณิกาอันดับหนึ่งแห่งหอร้อยบุปผา นาม ‘หลิวเจียวเหมย’
หลิวเจียวเหมยถูกดวงตาคมปลาบจ้องมองจนแทบเป็นลมแล้ว
สตรีผู้อื่นต่างพูดคุยปรารถนาจะได้ใกล้ชิดแม่ทัพใหญ่
แต่เขาทำให้นางกลัวจนไม่กล้าเข้าใกล้
ไม่สิ
บุรุษผู้นี้ไม่น่าเข้าใกล้เลยสักนิด
“เท่าไหร่?”
“?”
“ข้าถามว่าค่าตัวเจ้าเท่าไหร่”
หญิงสาวได้สติรีบส่ายหน้าทันที “ข้าไม่ใช่หญิงนางโลม ข้าเป็นอี้จี้”
“แล้วอย่างไรเจ้าก็อยู่หอนางโลม ข้าต้องการซื้อตัวเจ้า เจ้าเรียกราคามาได้”
“มะ...ไม่...ข้าไม่ไปกับท่าน”
สิ่งที่นางพูดไม่ใช่คำตอบที่เขาต้องการ
มือเรียวเล็กดันแผ่นอกสุดกำลังไม่ต้องการให้เขาเข้าใกล้
ทว่าแม่ทัพหนุ่มกลับโน้มหน้าลงกดริมฝีปากทาบทับกลีบปากที่เผยอขึ้นอยู่พอดี
ดวงตาฉ่ำน้ำตาเบิกกว้างอย่างตกใจ
รวดเร็วและไม่ทันคาดคิด
นางยกมือขึ้นตบซีกหน้าของแม่ทัพหยางสุดแรง
เพี๊ยะ!
