อสูรเร้นรัก

" อสูรเร้นรัก "

คริสเตียน ทายาทนอกคอกของเมดิสัน ฟาร์ม จำต้องกลับมากอบกู้ที่นี่อีกครั้ง เมื่อพี่ชายของเขา ชาลีน แสงตะวันแห่งเมดิสัน เกือบจะดับชีวิตลงเพราะผู้หญิงแพศยาคนนั้น

เขาจะต้องทวงแค้น ลากตัวเจ้าหล่อนมาชำระความ ชดใช้ในทุกสิ่งที่ทำกับครอบครัวเขา แต่ทว่า...เขากลับได้ตัวประดับพลอย สาวตัวเล็ก ผอมแทบจะปลิวลม มาเป็นทาสแทนพี่สาวที่ตายไปแล้วแทน

หญิงสาวหัวใจทองที่ก้มหน้าก้มตาทำทุกอย่างเพื่อชดใช้ เป็นนางทาสตามที่เขาบงการ

เธอเอาชนะใจคนทั้งฟาร์มเมดิสันที่ตอนแรกรังเกียจเธอ

และกำลังจะเอาชนะหัวใจที่เร้นสิ่งที่อ่อนไหวที่สุดไว้ในมุมลึกของหัวใจ

“พี่เพชรทำเรื่องไว้เหลือเกิน ฉันคงยังชดใช้ให้ไม่พอ ฉันเข้าใจค่ะ แล้วก็ยินดีจะทำงานที่นี่ต่อไป โดยไม่รับค่าจ้างอะไร”
เธอยิ้มแหยๆ ส่งให้เขา พร้อมกับทำท่าจะล้วงกระเป๋ากระโปรง เอาซองที่เธอใส่ไว้ในนั้นออกมา แต่คริสเตียนรวบมือเธอไว้เสียก่อน เขาเอ่ยเสียงทุ้ม
“ไม่ต้องเอามาคืนหรอก พลอย ส่วนเรื่องค่าจ้างเงินเดือนที่เธอทำงานให้ที่นี่ ฉันกำลังคิดอยู่ว่า ควรจะให้เธอบ้าง ฉันไม่ได้เห็นเธอเป็นทาสอีกต่อไปแล้ว”
“คุณคริสเตียน”
เธออุทาน แล้วยิ้มกว้างส่งให้เขา รอยยิ้มนั้นกว้างขวาง เลยไปทั้งปากและตา ทำให้ชายหนุ่มถึงกับตาพร่า เขาลืมตัวเพราะรอยยิ้มสดใส เจิดจ้านั้น ชายหนุ่มค่อยดึงเธอเข้ามาสู่อ้อมกอดโดยละม่อม ประดับพลอยทำตาโต ตกใจกับกิริยาปุ๊บปั๊บของเขา กว่าเธอจะรู้ตัว ริมฝีปากอบอุ่นคู่นั้น ก็เคลื่อนลงมาทับทาบปากอิ่มจิ้มลิ้มของเธอ
หัวใจของเธอกระตุกกับสัมผัสแผ่วราวผีเสื้อโบยนั่น ก่อนที่จะเขาจะเพิ่มน้ำหนักกดลงมา บดเคล้าหนักหน่วงยิ่งขึ้น เขากอดเธอแน่นขึ้น ร่างผอมบางนั่นแทบจะจมลงไปในมัดกล้ามของเขา คริสเตียนบรรจงสอนเธอค่อยประโลมไล้อย่างใจเย็น ก่อนที่เธอจะเผลอเผยอริมฝีปากให้เขาลิ้มชิมรสน้ำผึ้งภายใน
จูบนั้นราวกับระเบิดที่สั่นสะเทือนหัวใจของคริสเตียน เขาจูบเธอซ้ำอีกหนอย่างระงับใจตนเองไม่อยู่ ชายหนุ่มผู้เก็บกลั้นความรู้สึกไว้ในเสี้ยวลึกของหัวใจ แต่เมื่อมันได้ปลดปล่อยแล้ว ก็ราวกับภูเขาไฟที่ระเบิดพรูพรั่ง หัวใจของเขาเต้นแรง เลือดลมหนุ่มสูบฉีดไปทั่วตัว บางส่วนกำลังแข็งขึง เพียงแค่จูบเธอ มันก็รู้สึกดีล้ำเลิศ เสียยิ่งกว่าได้เมคเลิฟกับผู้หญิงสวยที่สุดในสถานเริงรมย์เสียอีก
เขาถอนจูบอย่างไม่เต็มใจนัก
ตาทั้งสองคู่มองสบกัน
คู่หนึ่งนั้นราวกับไฟเย็นที่กำลังลุกโชน
ส่วนอีกคู่หวานเยิ้มและไหวระริกราวกับหินกระทบสายน้ำที่นิ่งสงบมานาน
เขาลุกขึ้นยืน...
และเดินหายไปในความมืด ทิ้งให้ประดับพลอยมองตามหลังเขาไป มือเรียวยกขึ้นลูบริมฝีปากที่เห่อบวมเล็กน้อย เลือดของเธอร้อนผ่าว ความรู้สึกสั่นไหว หัวใจเต้นแรงราวกับจะทะลุออกมา